Nabożeństwo 40-godzinne to specjalna forma katolickiej praktyki religijnej, mająca na celu ciągłą adorację Najświętszego Sakramentu przez okres czterdziestu godzin. Jest to czas głębokiej modlitwy i refleksji, często związany z przygotowaniem do ważnych wydarzeń liturgicznych, takich jak Wielki Post.
Jak sama nazwa wskazuje, nabożeństwo trwa 40 godzin. Symbolika liczby 40 jest ważna w chrześcijaństwie i często kojarzona z przygotowaniem i oczyszczeniem (na przykład 40 dni postu Jezusa na pustyni). Wierni w tym czasie mogą zapisać się na konkretną godzinę adoracji, aby była zachowana ciągłość. Centralnym elementem nabożeństwa jest adoracja Najświętszego Sakramentu, który jest wystawiony w monstrancji na ołtarzu. Wierni gromadzą się, aby modlić się i kontemplować przed obecnym w hostii Jezusem Chrystusem. Praktyka ta ma swoje korzenie w historii Kościoła katolickiego i została wprowadzona w celu zadośćuczynienia za grzechy oraz jako forma duchowego przygotowania do istotnych wydarzeń religijnych. Powstanie nabożeństwa wiąże się z postacią bł. Reginy Portmann.
Bł. Regina Protmann urodziła się w 1552 roku w Braniewie, w Prusach Królewskich (obecnie część Polski). Przyszła na świat w rodzinie mieszczańskiej. Od młodości wykazywała głęboką wiarę i zainteresowanie życiem religijnym. W wieku 21 lat założyła Zgromadzenie Sióstr św. Katarzyny. Było to niezwykłe, ponieważ w tamtym czasie zakładanie nowych zgromadzeń zakonnych przez kobiety było rzadkością. Zgromadzenie to powstało w odpowiedzi na potrzeby społeczne i duchowe tamtego okresu, zwłaszcza w zakresie opieki nad chorymi i edukacji. Bł. Regina Protmann i jej współsiostry skupiały się na opiece nad chorymi, ubogimi oraz na edukacji dziewcząt. Ich działalność była przełomowa w kontekście dostępu do edukacji dla kobiet i dziewcząt. Jej duchowość była silnie zakorzeniona w miłości do Eucharystii i głębokiej modlitwie. Była również znana z tego, że podczas karnawału spędzała czas na modlitwie, wynagradzając za grzechy. Została beatyfikowana przez papieża Jana Pawła II w 1991 roku. Jej życie i dzieło są uważane za wyraz głębokiej wiary i oddania służbie bliźnim.
Nabożeństwo 40-godzinne jest praktykowane w wielu parafiach katolickich na całym świecie, zwłaszcza w okresach liturgicznych wymagających szczególnego przygotowania duchowego. Jest to czas, kiedy wierni mogą skupić się na osobistej modlitwie, refleksji oraz wynagrodzeniu za grzechy. To również okazja do pogłębienia relacji z Bogiem i wzrostu duchowego.
O Panie i Boże mój, zrań grzeszne serce moje ognistą strzałą miłości Twej, która wszystko przewyższa, abym nie miała upodobania w żadnym stworzeniu, lecz tylko w Tobie jedynie, Boże mój i Panie. Daj mi taką miłość, abym się cała spaliła i w Tobie rozpłynęła. Jezu mój najukochańszy, tylko Ty bądź w sercu moim i przyjmij mnie do Serca Swego, abym już tylko Tobie podobać się mogła na wieki. Jezu mój słodki, o Panie i Boże mój, ach, kiedyż ja będę miłować Cię doskonale? Kiedyż ja Ciebie obejmę, Oblubieńcze mój najmilszy, w ramionach mej duszy niegodnej i w Sercu Twym odpocznę na wieki? O Panie Jezu, słodyczy duszy mojej, Oblubieńcze serca mego, ach obym mogła z czystej miłości ku Tobie pogardzać sobą i światem całym. Ach, oby dusza moja z miłości ku Tobie stopniała jak wosk od słońca i z Tobą się zjednoczyła, o Panie i Boże mój..
Modlitwa bł. Matki Reginy Protmann