Powołania

ks. Franciszek Ptak
Urodzony 30 września 1928 roku w Czechlu. Uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Kucharkach. Ponieważ ziemie zachodnie odczuwały brak kapłanów, Franciszek Ptak wstąpił do Seminarium Duchownego w Gorzowie Wielkopolskim. Przyśpieszone o sześć miesięcy święcenia kapłańskie przyjął 20 grudnia 1958 roku. Mszę prymicyjną odprawił w rodzinnej parafii w Kucharkach 25 grudnia 1958 roku. Na pierwszej placówce jako wikariusz pracował w Kamieniu Pomorskim do 1960 roku. Dalej pracował w parafii Zwartowa w dekanacie lęborskim. Kolejnym zadaniem w posłudze kapłańskiej było stworzenie nowej parafii w miejscowości Choczewo (dekanat lęborski). Na początku swej pracy, jako proboszcz tej parafii mieszkał w prywatnym domu. Zadaniem proboszcza była budowa nowego kościoła, gdyż dotychczas znajdowała się tam tylko kaplica-kostnica na cmentarzu grzebalnym. W tym czasie pracował jednocześnie w parafii Ciekocina oraz Osieki Lęborskie. W 1970r. został przeniesiony do parafii Sokola Dąbrowa koło Międzyrzecza. Pod opieką miał również cztery inne parafie takie jak: Osiecko, Chycina, Nowa Wieś i Goruńsko. W roku 1978 został przeniesiony do Jasienia koło Lubska, gdzie zmarł nagle dnia 14 maja 1979r. Został pochowany na cmentarzu w Kucharkach.

ks. Włodzimierz Rogowicz.
Urodzony 12 lipca 1928 roku w Czechlu. Swą naukę rozpoczął w Szkole Podstawowej w Kucharkach, a od 1949r. kontynuował w Gnieźnie. Po skończeniu szkoły w 1951r., dalszą naukę podjął w Niższym Seminarium Duchownym w Gliwicach, które ukończył w 1953r. W tym samym roku rozpoczął naukę w Wyższym Seminarium Duchownym w Gorzowie Wielkopolskim. Święcenia kapłańskie otrzymał 28 maja 1959 roku w katedrze gorzowskiej z rąk Jego Ekscelencji Księdza Biskupa Wilhelma Pluty. Mszę prymicyjną odprawił 31 maja 1959 roku w Kucharkach. Jako wikariusz pracował w kilku parafiach: w Nietkowicach, Szczecinie i Połczynie Zdroju. Jako proboszcz w 1969r. objął parafię we Wałdowie (woj. słupskie), gdzie pracował 19 lat. Później pracował w Cetyniu i tu zakończył swoją posługę kapłańską. Zmarł 15 sierpnia 1991 roku. Został pochowany na cmentarzu w Kucharkach.

ks. Bernard Twardowski
Urodzony 18 lipca 1936 roku w Czechlu. Po ukończeniu Szkoły Podstawowej w Kucharkach uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego w Poznaniu w latach 1950-1954. W roku 1954 wstąpił do Seminarium Duchownego w Poznaniu. W dniu 26 maja 1960 roku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk Arcybiskupa Antoniego Baraniaka. Mszę prymicyjną odprawił w dniu 29 maja 1960 roku w parafii Kucharki. Do 1963 roku pracował w parafii Sieraków jako wikariusz. W latach 1963-1964 pracował w Kościanie jako prefekt- uczył religii młodzież wszystkich szkół średnich miejscowości Kościan. Kolejno pracował w parafii w Dolsku przez okres 4 lat, następnie podjął pracę w parafii Chodzież w latach 1968-1970 oraz w Poznaniu w latach 1970-1974 w Farze. W powyższych parafiach był wikariuszem. Następnie pracował jako proboszcz w parafiach: Pawłowice koło Leszna przez okres roku, jedenaście lat był proboszczem w Zakrzewie, gdzie w 1985 roku obchodził 25 rocznicę świeceń kapłańskich. Przez okres trzech lat pracował w Ołoboku oraz w parafii Konary przez 17 lat. W Konarach pełnił funkcję notariusza dekanatu jutrosińskiego. W 1997 roku został mianowany kanonikiem. Obecnie przebywa w Rawiczu jako senior.

ks. Adam Cieślak

Urodzony 21 listopada 1989 w Pleszewie. Ukończył Szkołę Podstawową w Kucharkach, następnie uczęszczał do I Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Asnyka w Kaliszu. Po zdanej maturze rozpoczął studia na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu na kierunku biotechnologia, które ukończył tytułem magistra. Po studiach wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Towarzystwa Salezjańskiego w Krakowie. 1 września 2018 r. złożył publiczne wieczyste śluby zakonne w Towarzystwie Świętego Franciszka Salezego. Święcenia diakonatu otrzymał 18 maja 2019 r. w Krakowie, natomiast święcenia kapłańskie otrzymał 23 maja 2020 r. z rąk J.E. księdza arcybiskupa Wacława Depo w Częstochowie. Na pierwszą swoją placówkę duszpasterską został posłany do parafii św. Jana Bosko w Lubinie. Jest autorem katolickich książek dla dzieci, m.in. “Dominik Savio”, “Laura Vicuña”, “Janek Bosko”.

br Jan Sołtysiak
Urodzony 23 października 1932 roku w Czechlu. W wieku 17 lat dnia 8 stycznia 1949 roku wstąpił do Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej. 1 listopada 1953r. złożył śluby wieczyste. Od 1960 roku pełnił obowiązki katechety w Stargardzie Szczecińskim, Sarbii, Dobrzanach, Ziębicach. 15 sierpnia 1968r. podjął się obowiązków furtiana w Domu Arcybiskupim w Poznaniu. Ostatnie dziesięć lat spędził w Domu Głównym Zgromadzenia jako portier, a w końcu jako bardzo pracowity pomocnik domowej stolarni. Od stycznia 1994 roku, kiedy to poddał się rzekomo drobnej operacji – nie opuścił szpitala, gdzie zmarł po roku w dniu 16 stycznia 1995r.

s. Zacharia od Niepokalanego Poczęcia (Antonina Klimek)
ur. 9 VI 1892 we wsi Kucharki pow. Pleszew, wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego 22 V 1925 w Łodzi, I śl. 8 XII 1929 w Rzymie, zm. 31 I 1973 w Warszawie. Córka Antoniego i Franciszki z d. Janiak. Pochodziła z wielodzietnej rodziny rolniczej. Ukończyła w 1906 niemiecką szkołę powszechną oraz kurs szycia i kroju w 1922. Trzy lata później, mając 33 lata, wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Urszulanek w Łodzi. Od początku swoją pobożnością, taktem i kulturą zyskała sobie ogólną sympatię. Po pierwszym roku nowicjatu, odbytym w Pniewach, pracowała przez kilka miesięcy w szwalni domu przy ul. Czerwonej w Łodzi, a w styczniu 1929 wyjechała do Rzymu. Przebywała najpierw w domu przy via Cavour, następnie w domu przy via Regina di Bulgaria. Pracowała w szwalni, a także przy furcie i jako zakrystianka. W Rzymie złożyła najpierw śluby czasowe, a 8 XII 1932 śluby wieczne. Kiedy Matka Założycielka – św. Urszula Ledóchowska otwierała dom na górze Salève w Alpach, 13 V 1937 wyjechała do Francji. Pracowała w domu N.D. du Salève w latach 1937-1939 oraz 1941-1942. Po całkowitej likwidacji tej placówki wyjechała do domu w Virieu-sur-Bourbre, gdzie spędziła lata 1942-1959, a następnie przebywała w domu w Ucel, w którym była już poprzednio w latach 1939-1941, po czasowym zamknięciu – z powodu wojny – domu N.D. du Salève. Przez cały czas pobytu we Francji pracowała w szwalni i w garderobie. 12 VIII 1960 powróciła do kraju. Powrót do Polski po 31 latach pobytu za granicą kosztował ją dużo. Była wrażliwa na piękno natury i w Warszawie, gdzie odtąd przebywała, brakowało jej krajobrazów, do których przywykła we Francji. Była człowiekiem o silnym i zdecydowanym charakterze. Twarda dla siebie, nie lubiła, by się ktokolwiek nią zajmował i nad nią rozczulał. Nie miała dla siebie żadnych wymagań, nie lubiła nowych rzeczy, nie szukała ulg. Niemal do końca życia pracowała. Przez pierwsze lata pobytu w Warszawie była to praca w szwalni, potem w trykotarni. Przez długi czas miała pod opieką pokoje gościnne i pełniła to zadanie w sposób cichy i odpowiedzialny. W 1971 złamała nogę w biodrze. Dzielnie przeszła skomplikowaną operację i pobyt w szpitalu. Po powrocie do domu znowu starała się pomagać, gdzie tylko mogła. Wkrótce jednak zapadła na chorobę nowotworową. Dwukrotny pobyt w szpitalu nie przyniósł ulgi. W swej samotności ostatnich miesięcy życia modliła się dużo. Mówiła, że „ledwie zdąży wszystko Panu Bogu powiedzieć”. Była wdzięczna Bogu za wszystkie łaski życia i za to, że wszędzie siostry były dla niej dobre. Spoczywa w grobowcu Zgromadzenia na cmentarzu bródnowskim w Warszawie.

s. Justyna (Józefa Szymoniak)
Urodzona w 1897 roku w Karsach. W zakonie przyjęła imię Justyna. Była pielęgniarką na placówkach w Gnieźnie oraz Pleszewie. Pracowała też w szkole gospodarstwa domowego, ucząc haftu. W czasie wojny pracowała jako pielęgniarka w szpitalu w Piotrowie Trybunalskim. Zmarła 19.03.1976 roku w Gnieźnie, gdzie została pochowana.

s. Hilaria (Władysława Darowna)
Urodzona 6 czerwca 1900r. w Karsach. Córka Wojciecha i Jadwigi Darownych. Na chrzcie świętym dnia 19 czerwca 1900r. otrzymała imię Władysława. Wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Benedyktynek i przyjęła imię Hilaria. Uczyła się w Poznaniu, a potem we Lwowie. W dniu 1 listopada 1968 roku zamieniła śluby proste na uroczyste. Przebywała jako mniszka w Opactwie ss. Benedyktynek, p.w. Wszystkich Świętych w Krzeszowie, powiat Kamienna Góra, województwo wrocławskie. Zmarła 1981 roku w domu zakonnym w Krzeszowie.

s. Benona (Jadwiga Dobrzyńska)
Urodzona 7.10.1900r. w Karsach. Do Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMP wstąpiła dnia 17.10.1922r. Pracowała jako pielęgniarka między innymi w szpitalu w Szubinie. Zapisała się w pamięci tamtejszych pacjentów jako promieniująca dobrocią pielęgniarka. Zmarła w Szubinie 16.06.1948r., gdzie została pochowana. Dowodem pamięci byłych pacjętów są zamawiane msze święte w intencji siostry do dnia dzisiejszego.

s. Maria Gil
Urodzona w Kucharkach 8.09.1901 roku. Rodzice Marcjanna i Jakub Gilowie. Uczęszczała do Szkoły Podstawowej w Kucharkach (szkoła niemiecka, ponieważ był to czas zaborów). W wieku 20 lat wstąpiła do klasztoru Sióstr Oblatek od Serca Pana Jezusa w Poznaniu na ul. Zielonej. Ukończyła kurs pielęgniarki. Śluby wieczyste przyjęła po rocznym nowicjacie w 1921 roku. Do 1939r. pracowała w ochronce u Księcia Czartoryskiego zajmując się dziećmi wiejskimi, a po pracy opiekowała się dziećmi Czartoryskich. W czasie wojny sprawowała opiekę nad dziećmi w rodzinie niemieckiej. Po wojnie rozpoczęła pracę w przedszkolu w Poznaniu. W 1961 roku przeszła na emeryturę i zamieszkała w Domu Emerytalnym w Siedlcu koło Wolsztyna. Zginęła tragicznie w 1983 roku w drodze powrotnej z kościoła potrącona przez samochód.

s. Ignacja (Joanna Szymoniak)
Urodzona w 1902 roku w Karsach. Była rodzoną siostrą siostry Justyny. Pracowała na placówkach w Wąbrzeźnie w Domu Dziecka, w Borku Wielkopolskim, Sulmierzycach. Przebywając w Gnieźnie zachorowała i zmarła w lipcu 1971 roku.

s. Prakseda (Stefania Tomalak)
Urodzona w Kucharkach, córka Rozalii i Kazimierza Tomalaków. Na chrzcie świętym dnia 12 czerwca 1903 roku otrzymała imię Stefania. Wstąpiła do Sodalicji św. Piotra Klawela, założonej przez Marię Teresę Ledóchowską. Instytut zakonny pod nazwą ,,Sodalicja św. Piotra Klawela” prowadził bardzo szeroką akcję wydawniczą i informacyjną o misjach. Siostra Prakseda Tomalak w czasie wojny przebywała w Rzymie, gdzie znajdowała się siedziba Sodalicji, a następnie w Lizbonie pracując na rzecz Misji w drukarni. W Lizbonie w Portugalii pracowała przez 25 lat, aż do śmierci. Zmarła 28 kwietnia 1972r. w wigilię rocznicy założenia Instytutu, w którym służyła Bogu i ludziom. Przełożona Generalna w liście informującym rodzinę o śmierci Siostry Praksedy pisze: ,,Droga Siostra M.Prakseda pozostawiła po sobie przykład naprawdę świętobliwego życia. Była zawsze budująca, ofiarna i bardzo czuła na potrzeby współsióstr, była przykładem całkowitego poświęcenia się Bogu”.

s. Ambrozja (Anna Tomalak)
Urodzona 25 czerwca 1903 roku. Córka Józefa i Marii Tomalaków. W październiku 1922 roku wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Maryi w Pleszewie. Po okresie zakonnej formacji i po otrzymaniu odpowiedniego przygotowania, pracowała jako nauczycielka w szkołach gospodarczych Zgromadzenia w Gdyni i Pleszewie. Czas niemieckiej okupacji i pierwsze lata powojenne przebywała w Warszawie, skąd w 1947r. wyjechała na placówkę przy Instytucie Polskim w Rzymie. Tam przez ówczesnego rektora Instytutu, księdza Mariana Strojnego, dotarła do niej prośba Kościoła brazylijskiego o przejęcie opieki nad małym szpitalem w ,,interiorze” stanu Rio Grande do Sul. Siostra Ambrozja, wraz z trzema innymi siostrami z placówek europejskich wyruszyła z błogosławieństwem Ojca Świętego Piusa XII do dalekiej, nieznanej ziemi. Celem podróży było miasteczko Ilópolis. Oprócz chorych, dzieci w ochronce założonej najpierw w Ilópolis,a później w Porto Alegre, największą troską siostry Ambrozji byli biedni mieszkający na peryferiach Ilópolis. Troska o biednych towarzyszyła siostrze Ambrozji do końca życia. Podczas mszy pogrzebowej w dniu 24 marca 1990r. w kościele w Ilópolis jedna z mieszkanek osady, dając publiczne świadectwo o zmarłej, nazwała siostrę Ambrozję ,,Aniołem biednych”.

s. Ambrozja (Jadwiga Kubiak)
Urodzona 4 sierpnia 1903r. w Kucharkach. Córka Wawrzyńca i Józefy z domu Ordziniak. Ukończyła Szkołę Podstawową w Kucharkach. W dniu 2 listopada 1922 roku wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Nazaretanek w Kaliszu, gdzie złożyła śluby zakonne. W Polsce przebywała w Zgromadzeniu w Kaliszu, Rabce oraz pracowała na terenach wschodnich. W 1929 roku ze Zgromadzenia Sióstr Nazaretanek wyjechało do Ameryki Północnej 40 sióstr. Wśród nich znajdowała się siostra Ambrozja. W Ameryce pracowała w pralni szpitalnej, a następnie w żłobku jako opiekunka dziecięca. Kolejna praca to funkcja zakrystianki przy kaplicy szpitalnej w Pittzburgu. Do Polski w odwiedziny przyjechała po 36 latach w 1965 roku. W ostatnich latach życia siostra Ambrozja przebywała w Domu Opieki dla Sióstr Zakonnych w Pittzburgu. Zmarła 13 października 2004r.

s. Błażeja (Rozalia Tomalak)
Rodzona siostra siostry Marii Ambrozji. Urodzona 4 września 1908 roku. Wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej w Pleszewie w 1928 roku. Śluby zakonne złożyła 20 grudnia 1928 roku w Pleszewie, przebyła formację zakonną i ukończyła szkołę pielęgniarską. W dniu 28 maja 1932 roku na prośbę Jego Ekscelencji ks. bp. Tadeusza Zakrzewskiego Rektora Instytutu Polskiego w Rzymie wyjechała do Rzymu, gdzie pracowała przez okres pięciu lat. Po powrocie z Rzymu urządziła ośrodek zdrowia w Radzyniu. W czasie wojny szła razem z frontem z Wrocławka do Warszawy pomagając rannym jako pielęgniarka. Otrzymała także polecenie od Czerwonego Krzyża, aby urządzić schronisko dla wojska wracającego z Rosji. Schronisko to powstało we Włodzimierzowie nad Pilicą. Następnie pracowała w szpitalu w Piotrkowie. Po zakończemiu wojny wróciła do Poznania dalej kontynuujac pracę pielęgniarki, tam też studiowała wyższą kulturę i socjologię. Pracowała także w Czerniejewie i Lubaszu. Następnie przyjechała do domu Sióstr Służebniczek w Mogilnie. Gdy aresztowano Kardynała Wyszyńskiego, ona również znalazła się w poznańskim więzieniu. Tam była strasznie prześladowana za to, że jest siostrą zakonną. Wszelkie prześladowania zniosła bardzo odważnie broniąc życia zakonnego. Potem przebywała w Rzymie, następnie w pleszewskim szpitalu, wreszcie wróciła do domu w Mogilnie przy ul. Rynek. Siostra Błażeja odwiedzała chorych, często tych samych od lat. Ludzi samotnych, których trzeba potrzymać za rękę, zmierzyć im ciśnienie, opowiedzieć cokolwiek ciekawego, czasem podać jakiś ,,cudowny” lek. Za swoje zasługi wyróżniona w 2003 roku przez gminę Mogilno statuetką ,,Serce Mogilna” (Serce na dłoni). We wrześniu 2008 roku obchodziła 100 urodziny. Zmarła i została pochowana w Mogilnie.

s. Rudolfa (Stanisława Nawrocka)
Urodzona 23 marca 1910r. w Westfalii w Niemczech, gdzie ojciec przebywał na robotach. Córka Marcina i Stanisławy. W 1925 roku wróciła z rodziną do Polski i zamieszkała w Czechlu. Wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMP w Pleszewie. Pracowała w Kościanie, następnie przez długie lata jako wychowawczyni w Gnieźnie z dziećmi specjalnej troski. w 1983 roku została przeniesiona do Szamotułu, gdzie 23 marca (w dzień swoich urodzin) 1993r. zmarła i tam została pochowana.

s. Majela (Maria Nawrocka)
Urodzona w 1912 roku. Była rodzoną siostrą siostry Rudolfy. Wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Służebniczek w Pleszewie. Po złożeniu ślubów zakonnych została przeniesiona do Żabikowa, gdzie w wieku 27 lat zachorowała na zapalenie płuc i dnia 23.02.1933 r. zmarła, tam też została pochowana.

s. Szymona (Aniela Gil)
Urodzona 27.01.1920r. w Kucharkach. W roku 1934 ukończyła Szkołę Podstawową w Kucharkach, po czym wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Pleszewie. W nowicjacie udała się na placówkę do Margonina, gdzie prowadziła przedszkole. Śluby zakonne złożyła 27.07.1939r. i przyjęła imię zakonne Szymona. W tym samym miesiącu została wysłana do Poznania, gdzie pracowała w przedszkolu przy Rynku Wildeckim jako wychowawczyni. W Poznania została wysłana do domu rodzinnego w cywilu w dniu 1.02.1940 roku. W czerwcu 1940 roku została wezwana do Domu Generalnego w Pleszewie, gdzie pomagała w ogrodzie i kuchni. Pod koniec 1941 roku zaczęły się aresztowania kapłanów i sióstr oraz wywóz do obozów zagłady. Siostry w Pleszewie nie zostały wywiezione, gdyż w Domu Generalnym założono niemiecki szpital wojskowy, pozostawiając siostry jako personel pomocniczy. Po wyzwoleniu Pleszewa wróciła do pracy w przedszkolu. 21.08.1945r. wyjechała na placówkę do Szamotułu, a w 1952 do Obornik Wlkp. Pracowała jako katechetka w parafiach w Czarnkowie, Borku Wlkp., Luboniu, Kcyni i Zaniemyślu. W Czempiniu (1985-1988) i Witkowie (1988-1991) pełniła funkcję przełożonej domu. W roku 1991 powróciła do Zaniemyśla jako emerytka. Zmarła i została pochowana w Zaniemyślu w wieku 95 lat.

s. Prosperia (Pelagia Zawieja)
Urodzona 6.02.1920r. w Czechlu. Córka Marii i Jana Zawiejów, najstarsza z pięciorga rodzeństwa. Wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Służebniczek w Pleszewie na miesiąc przed II wojną światową. Na czas II wojny światowej wróciła do Czechla, gdzie pracowała w gospodarstwie u Niemca Grefera. Po zakończeniu okupacji ponownie wróciła do Zgromadzenia, gdzie w 1948r. złożyła śluby zakonne i przyjęła imię Prosperia. W Zgromadzeniu pracowała jako pielęgniarka w Karminie, Starołęce koło Poznania i Sulmierzycach, a będąc na placówce w Łobżenicy pracowała w Domu Pomocy Społecznej w Chlebnie. Ostatnie lata swojego życia spędziła w Domu Sióstr w Gnieźnie, będąc bardzo ofiarną zakrystianką w parafii św. Michała. Tam też zmarła 25 stycznia 2006r. Spoczywa na cmentarzu św. Krzyża w Gnieźnie.

s. Waldemara (Wiktoria Wasielewska)
Urodzona 25.11.1931r. w Szkudli. Uczęszczała do Szkoły Podstawowej w Kucharkach. Ukończyła także Liceum Humanistyczne w Warszawie i kurs kucharski uzyskując tytuł Mistrza Kucharskiego. 3.07.1951 roku wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMP w Pleszewie, gdzie odbyła postulat a następnie nowicjat. W 1954r. w Pleszewie siostra Maria Waldemara złożyła śluby zakonne, a następnie wyjechała na placówkę do Gniezna, gdzie przebywała do 1964 roku. W 1964 roku została przeniesiona do Warszawy, gdzie pracowała w stołówce Akademii Teologii Katolickiej. W latach 1976-1979 przebywała w Metropolitarnym Seminarium Duchownym św. Jana Chrzciciela w Warszawie, następnie w Zakopanem, skąd ponownie wróciła na prośbę ówczesnego dyrektora administracji do Akademii Teologi Katolickiej. W 1988 roku została przeniesiona do Domu Prowincjalnego w Konstancinie Jeziorna. Dwa lata pracowała w Domu Zgromadzenia w Żninie. W latach 1991-1995 podjęła ponownie pracę w Seminarium w Warszawie. Od 1995r. przebywała na placówce ,,Roma” w Warszawie. W latach 2004-2005r. pracowała w kuchni w Domu Generalnym w Luboniu. Następnie wróciła do Warszawy. Wszędzie pełniła funkcje kierownicze w kuchni. Od marca 2008 roku siostra przebywa w Domu Sióstr w Szubinie na ul. Młyńskiej 10. W czasie wakacji odwiedziła swoje rodzinne strony w Kucharkach.